مکمل پروبیوتیک چیست؟ آبمیوه پروبیوتیک به چه آبمیوه‌ایی گفته می‌شود؟ امروزه استفاده از غذاها برای ارتقای وضعیت سلامتی، کاهش خطر ابتلا به بیماری ها و بهبود کلی سلامت به روند جدیدی در زمینه تغذیه تبدیل شده است.
افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی، افزایش مداوم امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی اهمیت آن را بیشتر می‌کند. ایده امروز به جای دارو، پیشگیری است. با در نظر گرفتن همه این موارد، پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها با هم به عنوان همزیست ترکیب شده و به ستون های کلیدی سیستم مراقبت‌های بهداشتی مدرن تبدیل شده‌اند.
در این مقاله مجله الدر قصد دارد شما را با پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها آشنا نموده و یک مکمل پروبیوتیک جدید را به شما معرفی کند. با ما همراه شوید.
پروبیوتیک‌ها و پری بیوتیک‌ها
به طور کلی، باکتری‌های متعلق به جنس لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم به عنوان پروبیوتیک مورد استفاده قرار می‌گیرند. جالب است بدانید که باکتری‌های پروبیوتیک با بهبود تعادل میکروبیوتای روده و دفاع در برابر پاتوژن‌ها بر سلامت انسان تأثیر بسیار مثبتی می‌گذارند.
از مزایای دیگری که به پروبیوتیک‌ها نسبت داده می‌شود، تحریک سیستم ایمنی، کاهش کلسترول خون، سنتز ویتامین، فعالیت‌های ضد سرطان و ضد باکتری نظیر باکتری‌های دهانی و روده است.
معیارهای مهم دیگر برای تعیین اثربخشی و موفقیت یک محصول حاوی پروبیوتیک، پذیرش محصول توسط مصرف‌کننده و بقای میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک در طول تولید آن است. یک سویه پروبیوتیک باید در فرآیند تولید بدون از دست دادن زنده ماندن یا تأثیر منفی بر خواص حسی محصول غذایی مقاومت کند.
سویه و خواص ادعا شده باید ثبات را در محصول غذایی در طول پردازش و در طول ذخیره‌سازی بعدی حفظ کند. برای تغذیه انسان در علوم پزشکی، پروبیوتیک‌ها به عنوان “مکمل‌های غذایی میکروبی زنده یا اجزای باکتریایی که اثرات مفیدی بر سلامت انسان دارند” تعریف می‌شود.
یک پری بیوتیک به عنوان یک جزء غذایی غیر‌قابل جذب تعریف می‌شود که به طور مفید یک یا چند گروه میکروبی مفید روده را تحریک می‌کند. “سین بیوتیک” کلمه‌ای است که برای تجویز ترکیبی پروبیوتیک‌های خاص با پری بیوتیک‌ها برای ارائه مزایای سلامتی قطعی با اقدامات هم افزایی ابداع شده است.
.باکتری‌های پروبیوتیک به طور گسترده ای در تولید مواد غذایی بر اساس ویژگی های مثبت آنها استفاده می‌شود. پروبیوتیک‌های رایجی که به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته و در بازار یافت می شوند، محصولات لبنی مانند ماست و پنیر هستند.
مطالعات اخیر نشان داده است که سایر پروبیوتیک‌های جدید مانند آبمیوه‌ها، غلات و شکلات و قرص‌های خوشبوکننده دهان به مراتب حامل‌های بهتر و برتری برای تحویل پروبیوتیک‌ها هستند.
تولید آبمیوه پروبیوتیک در سال‌های اخیر بیشتر مورد توجه تولیدکنندگان قرار گرفته است. از این رو، نیاز به توسعه غذاهای پروبیوتیک و سین‌بیوتیک متنوعی وجود دارد که می‌توانند به عنوان مکمل‌های مغذی برای ارتقای سلامت مورد استفاده قرار گیرند.
علاوه بر این، بسیاری از گزارش‌ها نیز حاکی از بقای ضعیف پروبیوتیک‌ها در غذاهای کاربردی است. جالب است بدانید که پایداری و زنده ماندن کشت‌های پروبیوتیک را می‌توان با یک فناوری جدید به نام microencapsulation افزایش داد.
با این حال، تحقیقات گسترده‌ای در مورد کارایی میکرو کپسوله‌سازی برای ارائه پروبیوتیک‌ها برای انتشار کنترل‌شده و هدفمند آنها در دستگاه گوارش مورد نیاز است.
در دهه گذشته، چندین محصول غذایی با پروبیوتیک‌ها غنی، غنی یا تخمیر شده اند و مطالعات ذخیره سازی برای ارزیابی حامل های احتمالی این میکروارگانیسم‌های مفید انجام شده است تا بتوانند با موفقیت به بازار عرضه شوند محصولاتی نظیر کپسول‌های پروبیوتیک، قرص‌های خوشبوکننده دهان پروبیوتیک که اخیرا برند الدر در ایران به تولید آنها پرداخته است، ماست‌های پروبیوتیک و . . . .
رایج ترین سویه‌های پروبیوتیک مورد استفاده در این محصولات غذایی گونه‌های مختلف لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم هستند. سویه‌های رایج دیگر ساکارومایسس سرویزیه (بولاردی)، انتروکوکوس، باسیلوس و اشریشیا هستند.
با توجه به ارزش غذایی شیر و تاریخچه و فناوری مرتبط با آن، اکثر غذاهای پروبیوتیک بر پایه لبنیات هستند. گفتنی است ماست به عنوان یک مکمل پروبیوتیک برای افرادی که عدم تحمل لاکتوز، گیاهخواری یا حساسیت به پروتئین دارند، مناسب نیستند.
آبمیوه پروبیوتیک به‌عنوان مکمل پروبیوتیک
جالب است بدانید که برای تهیه آبمیوه پروبیوتیک از میوه‌هایی مانند کینو، گواوا، انبه و آناناس استفاده شده است. این میوه‌ها منبع غنی از کربوهیدرات‌ها، ویتامین‌ها، مواد‌معدنی و پروتئین هستند.
پس این آب میوه‌ها از قبل حاوی مواد مغذی بسیار مفیدی هستند، بنابراین به ارائه یک ماتریکس غذایی ایده آل برای حمل باکتری‌های پروبیوتیک کمک شایانی می‌کنند. علاوه بر این، آبمیوه پروبیوتیک طراوت‌بخش و سالم است و طعم بسیار مطبوعی برای گروه سنی وسیعی دارد.
علیرغم فواید، مواد مغذی ضروری، آبمیوه‌ها همچنین می‌تواند ثبات پروبیوتیک و بقای آبمیوه را محدود کند. بقای پروبیوتیک‌ها تحت تأثیر pH آب میوه‌ها به ویژه بیفیدوباکتری است.
مشاهدات نشان داده‌اند که فرمولاسیون آبمیوه های پروبیوتیک به دو روش گسترده انجام می‌شود: غنی سازی (بدون تخمیر) آب میوه یا تخمیر با استفاده از یک سویه باکتری اسید لاکتیک. در این مورد کشت پروبیوتیک پس از عملیات حرارتی به آبمیوه ها اضافه می‌شود، زیرا به گرما حساس است.
شکل معمول این است که پس از تکثیر موفق کشت لیوفیل شده در محیط مناسب، کشت پروبیوتیک را به شکل فعال شده آن اضافه کنید. بدون شک، پروبیوتیک‌ها باید زنده بمانند و همچنین ویژگی‌های عملکردی خود را در طول عملیات پردازش مواد غذایی، از جمله ذخیره سازی، حفظ کنند.
یکی از مهمترین معیارها این است که در زمان مصرف حداقل 106 cfu/ml از سویه(های) پروبیوتیک زنده در آبمیوه پروبیوتیک وجود داشته باشد. یکی دیگر از موانعی که باید به آن پرداخته شود، از دست دادن زنده ماندن پروبیوتیک در طول انتقال دستگاه گوارش است.
تغییر pH و صفرا عوامل اصلی این استرس هستند. این عوامل خطر باید توسط پروبیوتیک‌ها غلبه کنند تا نقش بیولوژیکی خود را ایفا کنند.
شایان ذکر است که درک توانایی زنده ماندن و بقای سویه‌های پروبیوتیک فردی در طول فرآیندهای تخمیر و ذخیره سازی نیاز به مطالعات بیشتری دارد. ویژگی‌های نوشیدنی‌های میوه‌ای تخمیر شده به شدت به طیف قندهای قابل تخمیر واقعی، سویه(های) پروبیوتیک و محتوای نیتروژن (پروتئین) بستگی دارد.
تولید اسید لاکتیک توسط بیفیدوباکتری ها را می‌توان با مکمل‌سازی با پری بیوتیک‌هایی مانند فروکتولیگوساکاریدها، تاگاتوز و زایلولیگوساکارید افزایش داد. همچنین مشاهده شده است که افزودن پری بیوتیک منجر به بهبود پایداری سلول‌های تخمیری و پروبیوتیک شده است.
به طور خلاصه می‌توان گفت که می‌توان آبمیوه های پروبیوتیک تولید کرد و امکان مصرف این میکروارگانیسم‌های مفید را توسط افرادی که یا علاقه‌ای به لبنیات ندارند و یا نسبت به اجزای شیر عدم تحمل یا حساسیت دارند را، فراهم نمود.
علاوه بر این، عرضه آبمیوه پروبیوتیک در بازار برای افراد عادی، تعداد محصولات پروبیوتیک موجود را افزایش می‌دهد. آبمیوه‌ها اساسا به عنوان بستر مناسبی برای رشد و تکثیر باکتری‌های پروبیوتیک عمل می‌کنند.
از اینکه مجله الدر را در این مقاله همراهی نمودید، سپاسگزاریم.
